Fakt, że ludzi w swoim otoczeniu postrzegamy jako wrogich nam, nieogarniętych albo uciążliwych i irytujących – niekoniecznie musi być świadectwem ogólnego upadku rasy ludzkiej. Może to być oznaką szóstego stopnia naszego własnego wypalenia zawodowego.
Wakacje to dobry czas, żeby przyjrzeć się swojej kondycji psychiczno – zdrowotnej i sprawdzić, czy przypadkiem nie grozi nam wypalenie.
Jola mówiła o tym, jak bardzo niszcząca jest jej praca – mobbing w tej korporacji jest zjawiskiem powszechnym, fatalne układy interpersonalne i nieustanne napięcie towarzyszą jej na co dzień. Postanowiła wziąć udział w warsztatach komunikacji, żeby się przygotować do kilku trudnych rozmów, które chciała przeprowadzić, ale nie wiedziała jak. Weronika z kolei chciała wiedzieć, jak rozmawiać z dziećmi, żeby traktowane bezprzemocowo i po partnersku w domu były w stanie w przyszłości stawić czoła trudnym sytuacjom w przedszkolu i szkole i nie stać się ofiarami agresorów. Co do pracy – to Weronika miała to szczęście, że korporacja, w której ona pracowała zapewniała dobrą płacę, sensowne warunki rozwoju, zgrany zespół i możliwość bycia kreatywnym w tym, co się robi. To szczęście, że nie wszystkie korporacje są takie straszne, jak twoja – powiedziała do Joli. Jakież było ich zdumienie, kiedy rozmawiając w czasie przerwy obie panie odkryły, że pracują w tej samej firmie – a nawet w tym samym budynku, tylko oczywiście w innych działach – dlatego nie znały się z widzenia.
Wypalenie
Po bliższym przyjrzeniu się sytuacji Joli, okazało się, że jej podstawowym problemem w związku z pracą jest wypalenie zawodowe, które jest jej udziałem od dłuższego czasu i naprawdę utrudnia jej życie. Dlaczego – skoro pracują w tej samej firmie przez podobny czas – Jolę dopadło wypalenie, a Weronika czuje się tam jak ryba w wodzie? Tym co je zdecydowanie różniło, było podejście do życia. O Joli można by powiedzieć, że jest nadodpowiedzialna i skupiona na osiąganiu celów, o Weronice – że lubi się uczyć nowych rzeczy, jest ciekawa życia i otwarta na podążanie za tym, co ono przyniesie. O wystąpieniu wypalenia zawodowego decyduje wiele czynników: od cech indywidualnych poprzez relacje interpersonalne w zespole i kwestie związane z organizacją pracy po wpływy zewnętrzne.
Wyskakując przed szereg
Jola wykazuje wiele cech osobowości, które czynią ją podatną na wypalenie. W pracy pokłada nadzieję na realizowanie sensu swego życia. Jako osoba skłonna do perfekcji nie zna pojęcia „wystarczająco dobrze”. Ustala sobie wysokie, nieraz nierealistyczne cele i dąży do nich z mocą buldożera zamartwiając się, gdy sprawy nie idą po jej myśli. Ma skłonność do przyjmowania postawy Zosi – samosi i dogadzania wszystkim wokół przy nieuświadomionym, ale realizowanym w praktyce przekonaniu, że dbanie o siebie i swoje potrzeby jest niewłaściwe. Można powiedzieć, że realizuje pełen zakres czynników indywidualnych sprzyjających wypaleniu. Jako, że – dodatkowo – ma pecha pracować pod kierunkiem szefa o skłonnościach autokratycznych (to z nim chciała rozmawiać między innymi o swoich zarobkach nieadekwatnych do wykonywanej przez nią pracy), ilość czynników powodujących możliwość wypalenia jest zdecydowanie większa niż w przypadku Weroniki, która ma inny profil osobowości i innego szefa.
Z przymrużeniem oka
Weronika umie i lubi pracować w zespole, przekonywać innych do swoich projektów i uczestniczyć w projektach kolegów, lubi żartować, nie stawia spraw na czubku noża, bo sprawy zawodowe nie są jedynym sensem jej życia. Na pomysły szefa potrafi popatrzeć z przymrużeniem oka. Wie też, jak nie wyskakiwać przed szereg, kiedy pojawia się konieczność pracy po godzinach. I nie wiadomo, czy to przypadek, czy pewna prawidłowość, że jej szef ma raczej partnerskie podejście do pracowników. Weronika nie zarabia może najlepiej w całym zespole, ale też nie przesiaduje dniami i nocami w firmie. Nie jest więc wyczerpana i rozczarowana. Ilość czynników powodujących wypalenie jest więc w jej przypadku znacznie mniejsza, niż pracującej w tej samej firmie Joli.
Czynniki ryzyka
Wypalenie zawodowe nie jest procesem prostym i jednowymiarowym. Najczęściej bywa wypadkową wielu czynników. Warto przyjrzeć się które z nich i na ile mogą nas dotyczyć. Sprzyjają powstaniu wypalenia zawodowego:
– niska samoocena i niepewność, niskie poczucie własnej wartości, trudności z opanowaniem własnych emocji, problemy w życiu osobistym, a także nieumiejętność radzenia sobie w sytuacjach trudnych;
– brak umiejętności nawiązywania i utrzymywania kontaktów, brak asertywności i empatii w relacjach, brak umiejętności rozwiązywania konfliktów, negocjowania, mediowania;
– praca w warunkach niewłaściwego zarządzania – zarządzanie w stylu autokratycznym polegającym na tłumieniu samodzielności i skoncentrowanym na kontroli wywołuje u ludzi poczucie lęku i niepewności;
– niewłaściwa komunikacja między członkami zespołu i przełożonymi blokująca przepływ informacji i prowadząca tym samym do wzrostu rywalizacji i agresji;
– płaca nieadekwatna do wysiłku wkładanego pracę;
– praca w złych warunkach lokalowych;
– konkurencyjne warunki gospodarki rynkowej, zmiany dotychczasowych sposobów i miejsca pracy, niedobór personelu i bezrobocie;
Po równi pochyłej
Ayla M. Pines – autorka jednego z bardziej znanych modeli wypalenia zawodowego – podkreśla, że wypalenie jest zjawiskiem bardzo specyficznym. Stres i zmęczenie zdarzają się każdemu i mogą być wynikiem wielu sytuacji, podczas gdy wypalenie występuje najczęściej u tych, którzy rozpoczęli pracę zawodową z oczekiwaniem, że będzie ona podstawą ich sensu życia oraz u osób, które pracują z innymi ludźmi (są to sytuacje obciążające emocjonalnie). Dlatego jeśli pracujesz w takich zawodach jak lekarz, nauczyciel, pielęgniarka, pracownik socjalny, opiekun, pracownik obsługi klientów – jesteś w grupie ryzyka. Jeśli więc dostrzegasz u siebie prawdopodobieństwo wystąpienia wypalenia zawodowego sprawdź, jaki jest etap tego procesu – czy jesteś w stanie poradzić sama z narosłymi problemami, czy może przydatna byłaby pomoc z zewnątrz? Jola określiła swój stan jako „pomiędzy 3 a 4 etapem” i zaczęła od treningu asertywności i empatii, żeby nauczyć się bycia w kontakcie z własnymi potrzebami, zakceptować swoją omylność i radzić sobie z odmawianiem wtedy, gdy sytuacja tego wymaga.
Etapy wypalenia zawodowego:
1. Stawiamy sobie wysokie wymagania, nie tolerujemy własnych błędów i zapominamy o istnieniu granic możliwości – taka postawa staje się nawykiem.
2. Zwiększamy zaangażowanie w pracę przy jednoczesnym poczuciu, że jesteśmy niezastąpieni; brakuje nam umiejętności i chęci delegowania zadań.
3. Zaniedbujemy własne potrzeby pozwalające zregenerować zasoby energetyczne organizmu (w tym potrzeby emocjonalne i seksualne) – ratujemy się alkoholem, nikotyną, kofeiną oraz tabletkami nasennymi (na tym etapie najczęściej pojawiają się chroniczne przeziębienia, bóle głowy i kręgosłupa, zaburzenia snu).
4. Pojawia się niemożność sprostania wymaganiom zewnętrznym (spóźniamy się, nie dotrzymujemy terminów, zapominamy o ważnych sprawach) nie tyle, lub nie tylko z powodu rzeczywistego przeciążenia zadaniami, co z powodu braku energii wydatkowanej w nadmiarze wcześniej i nie uzupełnionej.
5. Ograniczamy kontakty społeczne (przyjacielskie, rodzinne), stawiamy je na drugim planie za pracą (więc praktycznie stają się niemożliwe do zrealizowania, skoro brakuje energii na pracę).
6. Radzimy sobie z brakiem możliwości rozwiązania nawarstwiających się problemów poprzez wypieranie ich. Na rym etapie pojawia się cynizm, brak cierpliwości i nietolerancja. Bezradność, brak gotowości do niesienia pomocy innym i brak empatii łączą się z drastycznym zmniejszeniem się efektywności działań. Począwszy od tego etapu warto pomyśleć poważnie o profesjonalnym wsparciu.
7. Następuje wycofanie, otoczenie społeczne, do którego wcześniej należeliśmy i które mogłoby nas wspierać (przyjaciele, rodzina, wspólnoty wyznaniowe i inne) zaczynamy postrzegać jako wrogie, wymagające i nadmiernie obciążające. Radzimy sobie poprzez nadużywanie alkoholu i innych substancji (leki, narkotyki) robiąc z tego normę.
8. Postępuje proces izolowania się i wycofywania z życia. Przejawy zainteresowania innych osób odbieramy jako atak.
9. Tracimy poczucie, że mamy własną osobowość – mamy wrażenie bycia automatem.
10. Towarzyszy nam poczucie wewnętrznej pustki, napady lęku i paniki, strach przed innymi ludźmi i skupiskami ludzkimi. Niekiedy – ucieczka w nałogi
11. Depresja, uczucie bólu pojawia się na przemian z apatią, pojawiają się myśli samobójcze.
12. Wypalenie pełnoobjawowe. Całkowite wyczerpanie psychiczne, fizyczne i emocjonalne, duża podatność na infekcje, ryzyko wystąpienia chorób serca, układu krwionośnego i pokarmowego.
Warto o tym wszystkim pamiętać i wziąć pod uwagę, że zbyt częste przeziębienia, bóle głowy czy kręgosłupa mogą być desperacką próbą naszego organizmu, który chce nam coś zakomunikować. Zachęcam do sprawdzenia – szczególnie jeśli jesteś w grupie ryzyka – czy rozpoznajesz u siebie objawy charakterystyczne dla któregoś etapu. Jeśli podejrzewasz, że mogłaś/mogłeś stracić kontakt ze sobą i swoimi potrzebami, to zapraszam na trening zmiany nawyków
Элвис Пресли, безусловно, один из наиболее влиятельных музыкантов в истории. Родившийся в 1935 году, он стал иконой рок-н-ролла благодаря своему харизматичному стилю и неповторимому голосу. Его лучшие песни, такие как „Can’t Help Falling in Love”, „Suspicious Minds” и „Jailhouse Rock”, стали классикой жанра и продолжают восхищать поклонников по всему миру. Пресли также известен своими выдающимися выступлениями и актёрским талантом, что сделало его легендой не только в музыке, но и в кинематографе. Его наследие остается живым и вдохновляет новые поколения артистов. Скачать музыку 2024 года и слушать онлайн бесплатно mp3.
Your article helped me a lot, is there any more related content? Thanks!
Just pointing out some facts 60mg priligy Consistently, OH risk varies among single molecules according to their affinity for О± receptors, being higher for amitriptyline and clomipramine and lower for nortriptyline 12
Kalorifer Sobası odun, kömür, pelet gibi yakıtlarla çalışan ve ısıtma işlevi gören bir soba türüdür. Kalorifer Sobası içindeki yakıtın yanmasıyla oluşan ısıyı doğrudan çevresine yayar ve aynı zamanda suyun ısınmasını sağlar.
I don’t think the title of your article matches the content lol. Just kidding, mainly because I had some doubts after reading the article.
Can you be more specific about the content of your article? After reading it, I still have some doubts. Hope you can help me.